Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պո•չեր 

  1. Վան՝ աղճիկների ծոծրակից ցած կախված ծամ, մազերի հյուս
  2. մազափունջ ◆ Էն օրն մատաղ, վար կլոխըս կըտինիմ էն նամարդ դղեն պաչերեն: ՆԼՂժբ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։