Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պոպ•կել

Դերսիմ, Կարին՝ քաշելով պոկել, փետել
Մուշ, Բաղեշ՝ այնքան տրորել մաքրել, որ մաշկը՝ կաշին պոկվի՝ մաշվի
Կարին, Շիրակ, Ջավախք՝ փետրահան անել ◆ Հայրը պահարանի դուռը բանալուն պես՝ պոպկած աքաղաղը դուրս է գալիս ու վազում այս ու այն կողմ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
Խոտուրջուր՝ կեղևել, կճպել
Կարին՝ կողոպտել, պլոկել, ունեցած չունեցածը խլել ◆ Ատ կեսուրները իրենց հարսներով ռաստ գալողին մխլատուզի պես քաշին կը նես ուլլավ պոպկին, ջեբ ու ծողը դարդկին, հետև դուս թողին կը (Խաթաբալա) ◆ Հարամիքը վրա տվին։ Տեսան օր զարդարված հարսմ, ուզեցան պոպկել (փխբ․)

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։