Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պո•տո•ռակ 

  1. ջրաղացաքարի կամ երկանքարի մեջտեղում հագցրած գոգաձև երկաթե թիթեղ, որից անցնում է երկանացիցը (իլիկ) ու ամրացվում վերին քարին

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։