Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պո•տո•ռակ 

  1. ջրաղացաքարի կամ երկանքարի մեջտեղում հագցրած գոգաձև երկաթե թիթեղ, որից անցնում է երկանացիցը (իլիկ) ու ամրացվում վերին քարին

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։