պորիկ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [pɔˈɾik]
վանկեր՝ պո•րիկ
- Նոր Ջուղա՝ հետաքրքրասեր, ամեն բան իմանալու հետամուտ ◆ Նա շատ պորիկ մարդ է, ամեն բան կիմանա։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան) ◆ Մելիքը շատ պորիգ երեխա է, մե զադ տեսնի վե կկալնի, էս դին են դին քիցի, շուռեշուռ կուտա ինչուգ իմանա էտ ինչ է, ինչու հմար է։ ՍԲ
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։