պունկել
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [puŋˈkɛl]
վանկեր՝ պուն•կել
- Ղարաբաղ՝ տե՛ս բունկալ ◆ Վերին տակին պյունակալ կտինար, վեր ծիու ածի։ (Տմբլաչի Խաչան) ◆ Հավին պունակալին սուվեր շանը թահրը չի ինիլ։ ՆԼՂԺբ
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։