պուշպուշ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [puʃˈpuʃ]
վանկեր՝ պուշ•պուշ
- Արարատյան, Կարին, Ջավախք՝ աչքի կոպեր նեղաղնելով՝ աչքերը կկոցելով նայող (վատ տեսնելու պատճառով)
- կարճատես ◆ Պուշպուշ աչքերին ես կարոտ։ Սահակ Ամատունի
- ակնապիշ, ակնդետ նայելով ◆ Պուշպուշ թամաշ էր անում։ Սահակ Ամատունի
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։