Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պու•պոթ 

  1. Վան՝ ֆեսի մեջտեղում խողովակաձև փոքր ցցված, որի միջով թել անցկացնելով ծոպը ամրացնում են
  2. որևէ բարձունքի գագաթի ամենասրածայր մասը

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։