պուրպատիկ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [puɾpɑˈtik]

վանկեր՝ պուր•պա•տիկ 

1. Կարին՝ տե՛սո նուրին ◆ Պուրպատիկն էկեր է, Շալե շապիկը հագեր է։ Ահ
2. Արարատյան՝ բոլորովին թրջված, ոտից գլուխ ջուր դառած

Արտահայտություններ

1. պուրպատիկ դառնալ,
2. պուրպատիկն ըլլալ,
   1. շորերը գզգզված՝ խեղճ՝ ողորմելի վիճակում լինել
   2. ոտից գլուխ թրջվել ◆ Ոտից գլուխ թրջվել, խխմել, բաց «պուրպատիկ» էին դարձել։ (Ջավախեցի)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։