պռկոշ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [prkɔʃ]
վանկեր՝ պ(ը)ռ•կոշ
- Դերսիմ՝ հաստ շրթունք ունեցող, հաստաշուրթ ◆ Սիրում ես լավը սիրի, էդ պռկոշ տղեն ինչ ա։ Ահ
- Կարին, Վան՝ մի տեսակ տանձ ◆ Մեր իկյին մնացե անտեր, էլ զատ չմնաց, ոչ շուտ խասողտանձ ու ոչ թթյու, ոչ լաքեշոն ու ոչ պռկոշ: ԱՏՍ ◆ Նստած էս վերան Ստամբոլ՝ Խամբոն կարոտեր ի ... քաղցրակողինձ ծիրանին, պռկոշ տանձին։ Գուրգեն Մահարի
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։