պստկուց
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [pstkut͡sʰ]
վանկեր՝ պ(ը)ստ•կուց
- Մուշ՝ փոքր հասակից, փոքրուց, մանկուց ◆ Մեր երեխեքն են պստկուց անփոխան, փորը բաց էս առուների, ցեխերի միջին քաշ եկել։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Պստուց գլուխ դրի ամենուն խաղին։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Մադրազամն ասեց.-Բան օր գինամ, իմ մեր ճախարակ կը մաներ, պզտկուց սորվեր ենք՝ ես լե կմանենք։ Հժհք
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։