պտիկ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [ptik]

վանկեր՝ պ(ը)•տիկ 

պտիկ 1

1. Արարատյան, Պոլիս, Եվդոկիա, Ամասիա, Վան՝ փոքր, քիչ
2. պուտ, կաթիլ

Արտահայտություններ

1. պտիկ մը, Կիլիկիա, Մարաշ, Ակն, Արաբկիր՝
2. պուտիկ մը, Պոլիս՝
3. պտիկ ըմ, Մոկս, Մուշ՝ մի քիչ, մի կաթ, մի փոքր ◆ Կուզե՞ս, որ էսա ախպրից պտիկ ըմ ջուր խմեմ։ Սասնա ծռեր ◆ Աղբար, աղբուրի ջըրնակ, Կաթե պտիկ մը ջըրնակ, Խըմիմ ատ քու ջըրնակ, Սրտիս կրակ մայի։ Գուրգեն Մահարի
4. պտիկ-պտիկ,
5. պտիկ-պտիկ, Պոլիս՝ քիչ-քիչ, կաթ-կաթ, կաթիլ-կաթիլ ◆ Պըտիկ պըտիկ ճուն կուքա։ ՆՄկրտչ

պտիկ 2

1. Նիկոմեդիա, Խարբերդ, Բալու՝ մի տեսակ վայրի բույս՝ երկար ցողունի ծայրին վարդագույն ծաղիկով, որը հարսնուկ են անվանում. գործ են ածում իբրև բանջար. ուտում են և՛ հում, և՛ խաշած՝ յուղով ու ձվով տապակած, դժվարամարս է ◆ (Պտիկը) մարտ, ապրիլ և մայիս ամիսներուն կ'աճի ընդհանրապես ցորենի արտերուն մջ։ Համո Սահյան
2. մի տեսակ խոտ, որ ունի երկար ծիլ, խիտ տերևներ, սպիտակ ռեհանի նման ծաղիկներ. հավերը ախորժակով ուտում են

պտիկ 3

1. Խարբերդ, Բալու՝ մի տեսակ նախշ գդակի վրա

պտիկ 4

1. Խարբերդ, Բալու՝ մի տեսակ մարզախաղ

պտիկ 5

1. Խարբերդ՝ ամբողջի մեջ խիստ աչքի ընկնող, պարզ երևացող բան
2. ծաղրի առարկա

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։