պրծնում
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [pɾt͡snum]
վանկեր՝ պ(ը)ր•ծ(ը)•նում
- Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ՝ ազատում, ազատվելու հմար, փրկություն ◆ Բախտը որ կա՝ ծնվելիս է գրվում մարդու ճաատին. նրանց պրծնում չըկա։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ա՛լ պրծնում չկա։ (Հրաչյա Աճառյան)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։