ջալալի
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ջա•լա•լի
- Թբիլիսի, Վան՝ մեծ, ուժեղ, զոռբա ◆ Տես ի՞նչ արից հուրիզադա ջալալըն կորցրիլ իմ իմ ջավահիրն ու լալըն։ (Սայաթ-Նովա) ◆ Մարթ կը մտնի մտնի ներս, կը տիսնա, որ ի՞նչ. քառսուն հոգի ջալալի գող շարվեր են, իսոր պատիվ կանեն, կառնեն ուրենց մեջ կը նստին։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։