ջախլախ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ջախ•լախ
- Արարատյան՝ հնությունից կամ գործածվելուց տեցից խախտված, թուլացած (դուռ, լուսամուտ և այլն) ◆ Դարբասի ջախլախ դուռն աղմկալի շառաչյունով ետ գնաց։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Էս Քիսեն, Ֆասը ու Շվին վերնում ա քցում՝ իրանց մի ջախլախ ղութի ունեին, նրա մեջը։ Հժհք ◆ Ջախլախ թաքառների թըխկ թխկոցը սաղ աշխարը վեր ա անում։ (Խաթաբալա)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։