Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ջա•հել•նալ

Ղարաբաղ, Գորիս՝ երիտասարդանալ, երիտասարդ դառնալ, ջահել դառնալ ◆ Քանի մեծնա ուտե, խմե ու թաքրար ջահելնա։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու) ◆ Սա թեկուզ երեսուն տարով էլ ջահելանա, դարձյալ չի կարող իմ սիրտը շարժել։ Հովհաննես Թումանյան ◆ -Քու տեղեկներ ճամբա, էրթան ամահողութենի խնծոր բերին, կիր, կը ջհելնաս կէղնիս յոթ տարեկան տղի պեսս։ Հժհք ◆ Էտ մին խնձորը կտրում, կեսն ինքյն օտում, կեսը՝ պառավը, իլբիհալ ջըհիլանում ըն, տըեռնում տասնօխտը տըրեկան ջըհիլնե ՆԼՂԺբ

Աղբյուրներ խմբագրել

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։