ջահտ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ջահտ
- Կարին՝ ջանք, ճիգ
- ուժ ◆ Քանի որ ջախտ կա, լանգեյմ գցի վերաղվըսու քամկին։ Ահ
- Նոր Ջուղա, Համշեն, Վան՝ հազիվ, հազիվհազ ◆ Հերդ ջախտ ծերը ծերին է հասցընում։ (Ջիվանի)
Արտահայտություններ
խմբագրել- ջահտ անել
- ջախտ անել
- աշխատել, ջանալ, շանք թափել ◆ Տերտերներն էլ ընչանք կես քշեր շուրջառն ուսներին... տնօրհնեք էին ման գալի. ջահտ էին անում հարուստ տներն իրիկունս պրծնիլ։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ջայթ էրե թեզըմ պըրծի ձեռքիդ գործը։ (Ձեռագիր) ◆ Ջախտ արի ինձ ներս գցեցի տուն։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)
- Մեղրի՝ միտ դնել, ուշադիր լինել ◆ Համա ջահտ արա (Էդուարդ Աղայան)
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ջահտ
- Շատախ՝
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։