Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ջաղ•ջա•ք(ը)•րի 

  1. մի տեսակ կապույտ ուլունք՝ երեսը խորդուբորդ, կարում են երեխաների գլխարկին, շորին, որ առողջ մնան, չար աչք չդիպչի, ջրաղացաքարիկ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։