Հայերեն դարձվածք

  1. մտերմիկ զրույց ունենալ, ժամանակ անցկացնել ◆ Խոսում (են), մասլահաթ անում... ջա՛ն ասում, ջա՛ն լսում: (Ղահրաման-Բլաթ ◆ Փորերը տկզացնեն ու իրար հետ սեր անեն, ջան ասեն, ջան լսեն: (Պերճ Պռոշյան) ◆ Լավ էր, ջան ասելով, ջան լսելով հասանք Թբիլիսի։ Աղ ◆ «Եկ իմ կոշտը, ինձ նհետ ապրե, կեր , խմե, ջան այսինքյ, ջան ըսկանանքյ»: (Ազնիվ հընգեր ըմ ման կյամ)
  2. սերտ մտերմություն անել, իրար հետ սիրով լինել ◆ Էս է տասը տարի՝ միմյանց ջա՛ն ասել ենք, ջա՛ն լսել... Հիմի դու ուզում ես, որ ես չխառնվե՞մ։ Վրթանես Փափազյան ◆ Ձմեռն իրար ջան ասում, ջան լսում. ամառը ջրբաժանության ժամանակ՝ միմյանց գլուխ ճղում։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ուրանց հրթներին [«հարսների»] նհետ սերավ են, ջան են ասում, ջան լսում։ ◆ Չոբանը նան [«և»] Աստված ըխպըրանում ըն, միշտ յուրյուր տոն քյինալ-կյալ ա ինյում՝ ջան ըն ասում, ջան ըսկանում:
  3. (իրար հետ) անհոգ կյանք վարել ◆ Երբ վերջացավ, երկուսս միասին գլուխ գլխի կտանք, օդով կկշտանանք, անհոգս թիթեռների նման ջան կասենք, ջան կլսենք: (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ուրեմն մի սրտնեղվիր «Հանդեսիդ» համար և ականջդ դինջ, քեֆդ քյոք ջան ասա, ջան լսիր։ (Ալեքսանդր Ծատուրյան) ◆ Օտարության մեջ դատարկ ձեռքեր ունեցող գյուղացին ջան չի ասում- ջան լսում: Պողոս Մակինցյան

Աղբյուրներ խմբագրել

  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։