ջառ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ջառ 

ջառ1

1. Արարատյան, Նոր Նախիջևան՝ Ջահ (վերևից կախված) ◆ Եկեղեցու ջառերը վառեցին Ամ
2. Կոթերը միասին կապած՝ փնջած տանձ՝ խնձոր և այլն, որ կախված պահում են ձմեռվա համար ◆ Հինգ ջառ խնձոր ուներ, երեք ջառ տանձ Ամ

ջառ2

1. Արարատյան, Նոր Բայազետ, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Հավարիկ, Ուրմիա՝ Ճառ Ղարաբաղ՝ Ձայն, կոչ, լուր
2. Մունետիկի կողմից արված հայտարարություն

Արտահայտություններ

1. Ջառ բաց անիլ Թբիլիսի՝ Կանչելով ճանապարհ բաց անել (շահի կամ բարձրաստիճան անձի անցնելու համար) ◆ Տեսնողըն էդպես կիմանա՝ Շահ իս գալի ջառ բաց արած Ս-Ն
2. Ջառ գոռալ տալ
3. Ջառ կանչել Ղարաբաղ՝
4. Ջառ քցել Գանձակ՝
5. Ջառ էրգել Արարատյան՝
6. Ճառ կանչիլ տալ Ղարաբաղ՝
7. Ջառ ձեն տալ տալ Արարատյան՝
8. Ջառ քաշել Գանձակ՝ Մունետիկի միջոցով տարածել, իմաց տալ, հռչակել, հայտնել ◆ Թագավորի տղեն ... ջառ քցեց քղաքը, որ ինչքան թոռիչք կան գան Էաժ ◆ Նրանց ըստեղ ղրկիր ու հետո գեղը ջառ քցիր թող բոլորը հավաքվին Թորոսենց կալը ՊՊ ◆ Էս ա իրենք օր ա էլ ջառ կանչել, կիրու եշել տալ, փալ կցեք, կոռնը չափել տալ, հինչու ասիս ըրալ ընք ՏԽ ◆ Էս թագավորը սաղ իրա երկրումը ջառ ա գոռալ տալի, թե ով կարենա մի էնթավուր լավ սուտ ասի, որ ինքը հավան կենա՝ նրան մի ոսկե խնձոր կտա ՏՆ

ջառ3

1. տե՛ս ՋԱՀՐԱ

ջառ4

1. տե՛ս ՋԱՌԸ-ՋՀԱՆԴԱՄԸ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։