ջեղուն
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒɛˈʁun]
վանկեր՝ ջե•ղուն
- Մուշ՝ ճիլ ◆ Գյուղացին գիտեր որ տեսակի ալյուրը ... աճուն է, որը՝ «ջեղուն», որը՝ փուխր։ Բնս ◆ Ընդհանրապես ջրարբի արտերի ցորենի ալյուրը ջեղուն ու աճում էր։ Բնս
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։