ջերմություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒɛɾmutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ջերմութիւն
վանկեր՝ ջեր•մութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- (ֆիզ․) էներգիայի մի տեսակը, որ ստեղծվում է մարմնի մասնիկների (ատոմների, մոլեկուլների և այլնի) չկարգավորված շարժումներով և արտահայտվում է մարմնի տաքացումով
- տաքացած վիճակ, որևէ բանի բարձր ջերմաստիճան, ջերմ կամ տաքացրած առարկայից՝ աղբյուրից ծագող տաք օդ ◆ Արևի ճառագայթների ջերմություն: ◆ Վառարանի ջերմություն:
- ներքին ջերմ վիճակ առաջացնող զգացողություն ◆ Գինու ջերմությունը շուտով տաքացրեց նրա գլուխը։
- ջերմային էներգիա ◆ Հորդահոս գետերն են սանձահարվում և միանգամից գահավիժելով ցած՝ դառնում լույս, ջերմություն: (Բ. Վերդյան)։
- տաքության չափը՝ աստիճանը, որևէ բանի ջերմային բնութագիրը ◆ Օդի ջերմությունը: ◆ Սենյակի ջերմությունը:
- կենդանի օրգանիզմի ջերմային վիճակը ◆ Մարմնի ջերմությունը:
- սահմանված չափից՝ սովորական նորմայից և այլնից բարձր տաքություն՝ ջերմաստիճան ◆ Բժիշկն առաջին հերթին ցանկացավ իմանալ, թե արդյոք հիվանդը ջերմություն ունի՞:
- (փխբ․) վերաբերմունքի՝ հարաբերությունների մտերմականություն ◆ Զարմանալիորեն այդ օրը նրա մեջ զգացվում էր մի արտակարգ ջերմություն ու սրտաբացություն։
- (փխբ․) ներքին խանդ՝ ավյուն, կրակ ◆ Մի փոքր ջերմություն է պետք նրան, այլապես նա հոգեկան անտարբերությունից իրեն կկորցնի, սառն է ամեն ինչի նկատմամբ։
- (փխբ․) խանդավառություն, ոգևորություն ◆ Նորեկ երիտասարդներն արտակարգ ջերմությամբ էին աշխատանքի կպել։
- (փխբ․) զգացմունքայնություն, հույզ ◆ Բանաստեղծաթյուն է կոչվում, բայց զուրկ է ջերմությունից, այդ պատճառով էլ չի հուզում ընթերցողին։
- (փխբ․) եռուզեռ, իրարանցում, որևէ բանի բուռն ընթացք ◆ Կռիվների հրատապ ջերմության մեջ, ամբողջ օրը նա այն աստիճան հափշտակված էր յուր գործողություններով, որ բնավ չնկատեց, թե ինչ է կատարվում յուր հետ։ (Րաֆֆի)
Հոմանիշներ
խմբագրել- տաքություն
- տե՛ս ջերմաստիճան
- տե՛ս մտերմություն
- տե՛ս կրակ
- տե՛ս զգացմունքայնություն
- տե՛ս եռուզեռ
Արտահայտություններ
խմբագրել- ջերմության թերթիկ (բժշկ․) - հիվանդի մարմնի ջերմաստիճանի տվյալները գրանցելու թերթիկ, որով որոշվում է հիվանդության ընթացքը
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։