ջիլ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒil]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ջիլ
վանկեր՝ ջիլ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ *guhisla- արմատից. հմմտ. հին պրուսերեն gislo «երակ», լատիներեն filum «թել», հին սլավոներեն žila «երակ, ջիղ» լատ. tendo
Գոյական
- նույնն է՝ ջիղ
- մկանների ծայրերը ոսկրի հետ միացնող նյարդային թելերի հանգույցը
- (խսկց․) մկան
- (խոհր․) ցածր սննդարարությամբ, օրգանիզմի առանձին մասերն իրար միացնող, ոչ լիարժեք սպիտակուցային հյուսվածք, եփելիս ուռչում և առաջանում է սոսնձանման նյութ
Բացատրություն
- (ֆզլգ․) լայնակի երիզավոր մկանների՝ կոլագենային թելիկներից կազմավ հատված, որի միջոցով մկանն ամրանում է ոսկրերին կամ ձևաբանական այլ գոյուցություններին
Ածական
- ջլոտ, վրան կամ մեջը ջիլեր ունեցող (մսի մասին)
- (փխբ․) ջլապինդ, դիմացկուն, տոկուն {{օրինակՀայրը պինդ է, ջիլ է։}}
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։