ջիլան-ջիլան
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒilɑn d͡ʒiˈlɑn]
վանկեր՝ ջի•լան-ջի•լան
- Նոր Ջուղա՝ պատառ-պատառ, ծվեն-ծվեն, պատառոտված ու կախ ընկած ◆ Նրա հագի շորը ջիլան-ջիլան է եղել, գոնե ասեղով բնդի։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։