ջլիզդան
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒlizˈdɑn]
վանկեր՝ ջ(ը)•լիզ•դան
- Կարին՝ բոլորովին ◆ Պահ, պահ, պահ, քյոխվեն ջլիզդան կատաղած է գնում։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Իփոր պիտի ջիլիսդան տաք ըլեր՝ ձուն էկավ, դիամաթ արավ ծառերը ծաղկահան էլավ։ (Խաթաբալա)
- էլ ավելի ◆ Թոփուզը ղրաղին վե դրուց, ջիլիզդան մողացավ։ Հժհք
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։