ջհոռ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒhɔr]
վանկեր՝ ջ(ը)•հոռ
- Կարին, Մուշ՝ ձիու կերի տոպրակ, որի մեջ դարման կամ գարի են լցնում կախում ձիու գլխից, որ կանգնած ժամանակ ուտի ◆ Էն մարդն էն ջհորի պարան Քցեց ձիան ականջներին քամակ։ Ձին էլ մռութ վերցրեց վերեվ, ջհոր բանձրացավ։ Սասնա ծռեր
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։