ջոթ
Հայերեն բարբառային բառ
ջոթ 1 խմբագրել
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒɔtʰ]
վանկեր՝ ջոթ
- Սեբաստիա, Խարբերդ, Մուշ՝ հին՝ մաշված շոր, քուրչ ◆ (Տղեն) քաեց ջոթ մի վըեր գլխուն, ջոկ տեղ պարկավ։ Հժհք
- Խարբերդ՝ թոնրի ծածկոց
- Խարբերդ՝ տանը գործ անելիս հագնելու շոր
Արտահայտություններ խմբագրել
- հացի ջոթ, Խարբերդ՝ մաշված հին զգեստ, որ տատիկինները հագնում են հաց թխելիս
Հայերեն բարբառային բառ
ջոթ 2 խմբագրել
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒɔtʰ]
վանկեր՝ ջոթ
- Ղարաբաղ՝ ծայր, սկիզմ, ճոթ
- վորջ, պոչ, ճոթ
Արտահայտություններ խմբագրել
- ջոթ գըդռել, Համշեն՝ սկսել, սկիզբ դնել ◆ Այն ջոթ արավ աս դեղին մեյվա սադռուշը։ Փ. Սարգս ◆ Տիյծոնին ջուեթը կըդո։ Հովհաննես Թումանյան
- ջունդը բռնել,
- ջունդը կալնել,
- ջունդը կցել, Ղարաբաղ՝ անվերջ շատախոսել, երկարաբանել
- ջոնդ ջոնդի դնել, Ղարաբաղ՝ ծայր ծայրի դնել, ճոթ ճոթի դնել
Հայերեն բարբառային բառ
ջոթ 3 խմբագրել
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒɔtʰ]
վանկեր՝ ջոթ
- Արարատյան, Նոր Բայազետ, Կարին, Մուշ՝ ձիթհանքում վարպետին օգնող բանվոր ◆ Ջոթերը թիակներով խառնում են ծեծած կտավատը։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Ահա այս մարդը ձիթհանքի ... վարպետն է ... Այս երեք անձինքն էլ «ջոթերն» են։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։