ջոկ-ջոկ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [d͡ʒɔk ˈd͡ʒɔk]

վանկեր՝ ջոկ-ջոկ 

1. Թբիլիսի՝ առանձին առանձին ◆ Սրանց ամենքին էլ ջոկ-ջոկ սաննադներ եմ տվել։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ջոկ-ջոկ տուն դառան։ (Ջավախեցի) ◆ Ամա թե ... ամեն մեկըմ ջուգ-ջուգ բան կու բըռնե, էն ժուգը ձիր ուժը կու թլանա։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)
2. տարբեր, ուրիշ ◆ Օխտն աղբեր են, Տարիքը մեկ է, Անունները ջոկ-ջոկ: Էաժ. հանելուկ-շաբաթվա օրերը ◆ Կըսին ու ամեն ջոկ-ջոկ ճամպով կը դառնան տուն։ Հժհք ◆ Ջոկ ջոկ տետրակներ էին։ Սահակ Ամատունի
3. մեկ մեկ ◆ Ընկնում էին որսի ետևից, երբեմն միասին և երբեմն ջոկ ջոկ: (Ղազարոս Աղայան)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։