ջուջի
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ջու•ջի
Թբիլիսի, Ուրմիա, Կարին, Ջավախք՝
- ճուտ
- Թբիլիսի՝ (փխբ․) գաճաճ, կարճահասակ, թզուկ ◆ - Է, քեզի՞ ինչ, ջուջա, թուրքերի կովն եմ առե, խո քուկդ չեմ առե։ (Հակոբ Մանանդյան)
Արտահայտություններ խմբագրել
- ջուջաները աշունը կըխամբըրեն - արդյունքի մասին այն ժամանակ կխոսեն, երբ գործը ամբողջանա՝ երբ լրիվ ավարտվի, ճտերը աշնանն են հաշվում
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։