ջուքամ
Հայերեն բարբառային բառ
ջուքամ 1 խմբագրել
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒuˈkʰɑm]
վանկեր՝ ջու•քամ
- հողե աման ◆ Ով Կախեթու սուրբ բաժակի համն ռմբա տկճորի ու կուպրի ջուքումն չի տեսել, նա հեչ մարդի հեսաբում չի ըլիլ։ (Խաչատուր Աբովյան)
Արտահայտություններ խմբագրել
Հայերեն բարբառային բառ
ջուքամ 2 խմբագրել
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒuˈkʰɑm]
վանկեր՝ ջու•քամ
- Նոր Ջուղա, Թբիլիսի՝ Թբիլիսի՝ վնաս, կորուստ, քաշինք ◆ Էնղադա ջուքամներեմեն ձլիվ իմ ազատվի։ (Գարեգին Սևունց)
- Նոր Ջուղա՝ վտանգ
Արտահայտություններ խմբագրել
- ջուքամ ունի, Նոր Ջուղա՝ վտանգավոր է ◆ Սար բարձրանալը ջուքամ ունի։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)
- ջուքամ քաշիլ, վնասվել, կորուստ ունենալ ◆ Էլ ջուքամըն դուն կու քաշիս, չուն մահիս խիալ իս անում։ Ս_Ն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։