ջրբույս
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ջ(ը)ր•բույս
- Պոլիս, Խարբերդ, Բալու, Դերսիմ՝ ցանք, որ միայն ջրվելուց հետո է բուսնում, ջրվելուց հետո նոր կանաչ ցանքս
- ցորենի կամ գարու արտը ջրելը այն ժամանակ, երբ սկսում է հատ բռնել, դանաջուր, հատջուր
Արտահայտություններ
խմբագրել- ջրբոս ըլլիլ - առատ անձրևից հետո միանգամից ուռճանալ (արտի մասին)
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։