ռեկվիզիցիա

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [rɛkvizit͡sʰˈjɑ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ռեկ•վի•զի•ցի•ա 

Ստուգաբանություն

<реквизиция <լատ. requisitio պահանջ

Գոյական

1. տե′ս բռնագրավում
2. (տնտգ․) (ֆին․) տարերային աղետների, վթարների, համաճարակների դեպքում և արտակարգ բնույթ կրող այլ հանգամանքներում գույքը օրենքով սահմանված կարգով, պետական մարմինների որոշմամբ, կարող է վերցվել դրա սեփականատիրոջից՝ ի շահ հասարակության, դրա արժեքը վճարելու պայմանով

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

{{ru:|реквизиция|}}

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Կաղապար:Գիրք։ ԱՏՏԲԲ
• Ա․Հ․ Բայադյան, Ֆինանսական բացատրական բառարան, Երևան, «Ասողիկ», 2004 — 334 էջ։