Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սա•բախ•տան 

  1. Հաճն, Մուշ՝ առավոտ կանուխ, վաղ առավոտյան ◆ Սապախտան կանուխ դավաները տարեր էր արծելու։ Ահ ◆  Էտ անմահութենի ծառ լէ, սապախտան օր աղոթրան կը բացվի, էն ծառի ծաղկըներ լե կը հասնի, յոթ գլխանի դև էն տեղ հազր ա, կը քաղա, կառնի կէրտա ։ Հժհք

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. սաբախտվան արեվուց օր չտաքցրու, հիրգըվան արևո՞ւց բըդի տաքնամ, երիտասարդ ժամանակ չուրախացա, ծերացա նոր պիտի ուրախանամ, ջահել ժամանակ չապրեցի, մեծացա հիմա նո՞ր պիտի լավ ապրեմ, բախտավոր լինեմ

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։