սաբախտան
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սա•բախ•տան
- Հաճն, Մուշ՝ առավոտ կանուխ, վաղ առավոտյան ◆ Սապախտան կանուխ դավաները տարեր էր արծելու։ Ահ ◆ Էտ անմահութենի ծառ լէ, սապախտան օր աղոթրան կը բացվի, էն ծառի ծաղկըներ լե կը հասնի, յոթ գլխանի դև էն տեղ հազր ա, կը քաղա, կառնի կէրտա ։ Հժհք
Արտահայտություններ
խմբագրել- սաբախտվան արեվուց օր չտաքցրու, հիրգըվան արևո՞ւց բըդի տաքնամ, երիտասարդ ժամանակ չուրախացա, ծերացա նոր պիտի ուրախանամ, ջահել ժամանակ չապրեցի, մեծացա հիմա նո՞ր պիտի լավ ապրեմ, բախտավոր լինեմ
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։