Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սա•դա

Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Գանձակ, Հավարիկ, Ուրմիա, Կարին, Մուշ, Վան, Մոկս, Գամիրք՝ մաքուր, անարատ ◆ Սադա կաթ։ (Հ.Մկրտչ)
միայն, հենց ◆ Սադա քու մասին ես խոսում։ (Հ.Մկրտչ.)
ամբողջովին ◆ Բախչեմ եմ ցաներ, սադա բիբարի ի։ (Աճ) ◆ Առաստաղ մի ունիմ, սատա կարկտան։ (Հժհ.-երկիք)
Նոր Նախիջևան, Գանձակ, Ղարաբաղ՝ առանց այլ գույների կամ նախշերի, միագույն, սայա (գործվածք)
Թբիլիսի՝ պարզ, հասարակ ◆ Լավ կոնեի վուր մե սադա ու սրտաբաց գիղըցու օջախի հիդ էի կապվի։ (ԳՍ)
Մուշ՝ բացի ◆ Հքա շորորա, ասլի զադա, Ես ի՞նչ ունիմ դարգից սադա, Քու ծոցն ընձի նխշուն հոդա։ (Բնս.)
Թբիլիսի՝ միամիտ ◆ Մակակո ջան, ինչի՞ իս էտենց սադա։ (Գարեգին Սևունց)
Հավարիկ՝ սոսկ, լոկ

վանկեր՝ սա•դա

Ղարաբաղ, Գանձակ՝ համբավ, անուն, հռչակ ◆ Սադաս դուս լա իկյած։ (Էդուարդ Աղայան)
լուր, ձայն

Աղբյուրներ խմբագրել

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։