սաթր
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սա•թ(ը)ր
- Ղարաբաղ, Գանձակ, Խարբերդ, Բալու՝ լայնաբերան ծանր դանակ՝ միս կտրելու՝ ծեծելու՝ ոսկոր կտրելու և այլնի համար ◆ Ձմրան եղանակին զայն (փիլան) սաթուրրով մանիելով հարդի և քասի հետ կխառնեն և կենդանիներուն իբր կեր կուտան Համո Սահյան ◆ - Աղջի, թեզ սաթըրը բեր, օր ասոր գլոխը զարնեմ Հժհք ◆ Կնստի փանջապեն, սաթըռ լե կառնի ձեռք։ Կտեսնի օր առջ գիգա պոչ կը թաթխե մըջ կաթին։ Սաթըռով կը կտրե Հժհք ◆ Մսի սաթրով կզարկա ծեռաց Հժհք
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։