սալախանա

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սա•լա•խա•նա 

1. Արարատյան, Կարին, Խոտուրջուր, Վան՝ փողոցային սրիկա, դատարկաշրջիկ, անկարգ վարքի տեր, փողոցներում պարապ-սարապ թափառող ◆ Վայ մեր գլխին, հողը մեր տան կտերը, որ ես պտի երկու շաբաթ մեր դարդը, մեր բան ու գործը թողամ, էթամ մի քանի սալխանաանկարգ տղեքանց հետ նստիմ ◆ էս տղեն թոգից փախածի մինն ա ըլըմ ոչ ըշխատմ ա ոչ էլ տանը մի օքուտ ա տալի մի խոսքով սալախանի մինը
2. Ղարաբաղ, Գանձակ, Հավարիկ, Պոլիս, Եվդոկիա, Ամասիա, Մուշ, Բաղեշ, Մոկս, Վան՝ սպանդանոց ◆ Սալախանեն օրական 1000 ուըչխար կը զինի (Ձեռագիր)
3. կեղտոտ, անկարգ տեղ

Արտահայտություններ

1. Արարատյան՝ սալախանի արած - դատարկաշրջիկ, դառած ◆ Համա խեղճ հերը ինչ բանի դրեց, ինչ փեշակի տվեց, չէլավ, մի տեղ էլա չբնակալեց, թողաց, սալախանի արած ընկավ քուչեքը Հժհք
2. Հավարիկ՝ սալախանի քոփակ - սպանդանոցի շուն
3. Պոլիս՝ պոյդ պոյախանան - կլոխըդ սալախանան, (անեծք) մեռնես, մորթոտվես, կտոր - կտոր լինես

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։