սալըղ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սա•լըղ 

1. Արարատյան, Ղարաբաղ, Գանձակ, Ուրմիա, Կարին, Մուշ, Ալաշկերտ՝ լուր, տեսողություն ◆ Ասի, ահարամի չափաղուլ, դուրզի՝ Քյող-Օռլու սալըղը լսան, իմացան։ (Քյոռ Օղլի)

Արտահայտություններ

1. սալըխ անել
2. սալըղ էնել
3. սալըղ տալ - տեղեկացնել, լուր տալ ◆ Տղեն ասեց. - Ես էդ ախչկա սալըղը առել եմ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Մեր կաս. - Որթի, սալըխ եմ առե, էրթաս անմախութնի ճուր պիրես, ես խմեմ, տը ժրեմ։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Վերջը սալըղ են առնում, որ Չինումաչինա քաղաքումը մի լողմա հեքիմ կա։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
4. սալըխ անել
5. սալըղ էնել
6. սալըղ տալ - տեղեկացնել, լուր տալ
7. ◆ Աշխարհը ման էկավ , չգտավ, ինչ տեղ հարցրեց, սալղ տվող չեղավ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
8. ցույց տալ, տեղը ասել, նկարագրել ◆ Տղեն զաղբըր տեղ սալըխ կէնե, մամ գելնա... կերթա։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
9. սալըղը տալ (մեկի) - (մեկի մասին) լուր տալ՝ պատմել՝ խոսել ◆ Գնանք պուճուր տղի սալըղը տանք։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։