սակավապետ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [sɑkɑvɑˈpɛt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ սակաւապէտ
վանկեր՝ սա•կա•վա•պետ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- քիչ պետքեր՝ պահանջներ ունեցող, քչով բավարարվող ◆ Սակավապետ մարդ։
- քիչ բան պահանջող, աճելու՝ զարգանալու համար մեծ խնամք՝ սնունդ չպահանջող ◆ Սակավապետ ուռենի։
- համեստ, ոչ ճոխ ◆ Սակավապետ ճաշ։
- ժուժկալ, զուսպ, զսպված կյանք վարող ◆ Սակավապետ երիտասարդ։
Հոմանիշներ
խմբագրել- սակավապահանջ, քչապահանջ
- տե՛ս քչակեր
- համեստ, անճոխ
- ժուժկալ, զուսպ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։