Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սա•կա•րակ 

  1. կլորավուն ու փայըե խցան, որով փակում են տիկի, պորտի և ետևի անցքերը, կալնիչ ◆ երկու սակարակ շինիլ կտաս, մինը պորտի համար, մինը՝ ոտքի Սահակ Ամատունի
  2. Կարին, Շիրակ՝ փայտե կուժի ծածկաց տեղը կպցրած պայտի կտոր

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։