Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սա•կոգ 

  1. Քեսաբ՝ վերարկու, պիջակ ◆ Քանիմ՚ ամսվա մեջ Տառալսի բոլ փարա կը վաստակի, կը մտնա մեջ շուկեն, մամուն՝ կոնդուռա ու ֆստան, պապուն՝ սակո ու թութնի խութի կառնե պահե։ Հժհք ◆ Զուր սակոյի փողպատն օր կը բանա, օր բարբըռին փարա տա, թագավորական նշաններ կերևան, բարբառ կը խմքի։ Հժհք

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։