սահմանակից
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [sɑhmɑnɑˈkit͡sʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ սահ•մա•նա•կից
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- մեկ ընդհանուր սահման ունեցող, մեկ ընդհանուր սահմանով իրարից բաժանվող՝ անջատվող
- իրար կից, միմյանց կպած
- (փխբ․) մերձավոր, մերձակից, իրար շատ մոտիկ ◆ Սահմանակից հասկացություններ՝ գիտություններ։
Հոմանիշներ
խմբագրել- համասահման, հարևան, սիմուկից (գվռ․)
- տե'ս սահմանամերձ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։