Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ սահ•մա•նակ•ց(ը)•վել

Ստուգաբանություն

սահմանակից լինել, մեկ ընդհանուր սահման ունենալ
(փխբ․) շատ մոտ՝ մերձավոր լինել, միմյանց հետ սերտ կապ՝ առնչություն՝ հարաբերություն ունենալ ◆ Այմ ճշգրիտ և հասարակական գիտություններից շատերը սահմանակցում են միմյանց։ (Սովետական Հայաստան)
(փխբ․) նմանվել, մոտենալ, մերձավոր բնույթ ունենալ ◆ ԱՄՆ-ում բիզնեսը վաղուց արդեն սահմանակցվում է քրեական հանցագործության հետ։ Եր

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ граничить (ru) ‎(graničitʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։