սաղրի

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սա•ղրի 

1. Շամախի՝ գավակ, մջեջք ◆ Ձին քշեց էն գլուխը, ձիու սաղրու հետ դզվեց, թամքի միջին կաննեց ու գուրզը քցեց։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Դա պատն հանց էն դիհը, դառավ էն աղվեսը պոչը քցեց սաղրուն ու փախավ ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
2. գրավակի՝ ազդրի մոտը
3. կենադանիների (եշի, ձիու կամ ջորուգավակի) մորթուց պատրաստած կաշի՝ պուտ պուտ երեսով
4. այո կաշուց պատրաստած՝ կարած ◆ Էլ ետ հիքնիքը լցվեցին քոմա կարմիր ու սաղրի մաշիկներով։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Բեկը նրան մի ջուխտ սաղրի չմուշկ է պատվիրում կարելու։ (Շիրվանզադե) ◆ Եվ սաղրի քոշերը, որոնցով տնից ճանապարհ էր ընկել։ (Ակսել Բակունց)
5. Մեղրի, Կարճևան՝ ողնաշար

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։