սայմիշ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɑjˈmiʃ]
վանկեր՝ սայ•միշ
- Մուշ՝ կռահում, կռահելը, գլխի ընկնելը
- կասկած
Արտահայտություններ խմբագրել
- սայմիշ անել,
- սայմիշ ալ, Հավարիկ՝
- սայմիշել, Ուրմիա՝
- շայմիշ էնել, Մուշ՝
- հաշվի առնել, բանի տեղ դնել, կարևորություն տալ ◆ Առյուծ փադիշանն հենց իմացավ, նա հանաք էր անում, վրեն ծիծաղեց, Սայմիշ չարեց նրան, ու մնաց նստած։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Մեծ ու պուճուրի սայմիշ չըն անըմ, վեչ աբուռ օնին, վեչ համանչ։ (Տմբլաչի Խաչան) ◆ Նա էկողքյերին սայմըշեց, նա էլ տեղեն իրար կըպավ։ (Քյոռ Օղլի)
- կռահել, կասկածել, գլխի ընկնել ◆ Նարոն ըսկի շայիշ չէնե, օր էդ կնկա միտք ծուռ է, գուզե տանե զմարդ հըտ ուր յոտաց։ Հժհք
- սայմիշ ըլնել, գլխի ընկնել, հասկանալ ◆ Ալբիալը սայմիշ են ըլնում։ Հժհք
- սայմիշ տանել, Արարատյան՝ կասկածել ◆ Ի՞նչ անեմ, ի՞նչ չանեմ,-ասում ա,-որ ինձ վրա սայմիշ չտանի։ Հժհք
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։