սանահեր
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɑnɑˈhɛɾ]
վանկեր՝ սա•նա•հեր
- Խարբերդ՝ սանիկի հայրը կնքահոր նկատմամբ ◆ Համա իրանց սանահոր տանիցն էլ մարդ էր էկել իրան կանչում, որ գնան սանահոր տղին նշան դնեն։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Բարի լուս, սանահեր աքլոր։ Հովհաննես Թումանյան ◆ -Քավորն ըսավ թե.-Սաներ, քելե կէրթանք քեզ հետ մե տեղ ժուռ քալու։ Հժհք ◆ Զոքանչ, աներ, Քավոր, սաներ, Քեռի, փեսա ... Գալիս են ու անվերջ գալիս։ Հովհաննես Թումանյան
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։