Հայերեն

վանկեր՝ սանգ•վի•նիկ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

< сангвиник < լատ. sanguis (sanguinis) արյուն, կենսական ուժ

Գոյական

  1. մարդու հոգեբանական տիպ, կենսուրախ խառնվածքի տեր անձ, որը շատ ռեակտիվ է, տպավորվող, ակտիվ, եռանդուն, ունի հակազդման բարձր տեմպ (խոսքը և շարժումները շատ արագ են), վարքը ճկուն է (առանց դժվարության հարմարվում է միջավայրին, մեկ գործունեությունից անցնում է մյուսին), էքստրավերտ է՝ պատրաստակամությամբ արձագանքում է արտաքին աշխարհի իրադարձություններին

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
  • Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։