սանդրակատար

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [sɑndɾɑkɑˈtɑɾ]

վանկեր՝ սանդ•րա•կա•տար 

1. Վան՝ սանրաձև կատար ունեցող թռչուն, սանրիկ, հոպոպ ◆ Սանրակատար բուբուն անհանգիստ կ'ոստոստե և անդադար կաղաղակե՝ «բու, բու»։ (Գարեգին Սրվանձտյան)