սանթանաթ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɑntʰɑˈnɑtʰ]
վանկեր՝ սան•թա•նաթ
- Արարատյան, Ուրմիա, Նոր Նախիջևան, Մուշ, Մոկս՝ զարդարանք, պերճանք
- արդուզարդ
- շուք, շքեղություն ◆ Հարսանիքներըս առանց մուզիքի ու առանց տառաթի ու սանթանաթի չինք անիր։ (Պերճ Պռոշյան)
- Ուրմիա՝ վայելուչ տեսք, փառահեղ արտաքին, շքեղ կազմվածք ◆ Քյո սանթանաթըտ վուեչ թե աշըղի, Այլ դև ու փահլեվանի լաղայ ի։ (Քյոռ Օղլի)
- փառք ու պատիվ ◆ Տերվիշ փաշեն սանթանաթով ճամփու դրեց։ Հժհք
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։