սառույցե

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [sɑrujˈt͡sʰɛ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ սա•ռույ•ցե 

Գոյական

1. սառույցից պատրաստված՝ սարքված ◆ Սառցե տնակ՝ մարդ։
2. սառույցից գոյացած, սառցեղեն
3. սառուցը հալելով գոյացած՝ ստացված ◆ Սառցե ջուր։
4. (փխբ․) առույցի նման սառն ◆ Սառցե անտարբերություն։
5. (փխբ․) նփայլ, փայլատ ◆ Լուսնի սառցե շողեր։

Հոմանիշներ

1. տե՛ս սառցակերտ, սառցապատ, անկենդան, սառցեղեն

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
սառցեաչք սառցեղեն սառցերես սառցնել սառցուղի

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։