Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [sɑstkɑkɑn ɔlɔˈɾɑk]

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բացատրություն

  1. (ոճբ․) տերմին, որով միջնադարյան հայ քերականագիտության և գրչության արվեստի մեջ կոչվում էր սովորականից բարձր առոգանությունը, խոսքի ժամանակ ձայնի բարձրացումը


Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Ֆ․Հ․ Խլղաթյան, Ոճաբանական տերմինների բառարան տեղեկատու, Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1976 — 111 էջ։