սավայ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɑˈvɑj]
վանկեր՝ սա•վայ
- Թբիլիսի, Ուրմիա, Կարին՝ բացի, զատ ◆ Նրանից սավահի էլ ո՞ւմ եմ էնպես սիրել։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Աշխըրքումը ամեն բան կու ճարվի, սավայի հերն ու մերը։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան) ◆ Էս մարթը շատ քյասիբ ա լըմ, պուրթ կյզելուց սավահի, ուրիշ էլ պան կաչըմ չի անի։ Հժհք ◆ -Տերտեր ջան, ինչ անիմ, ոտքիդ էն տակը պագնեմ, ներող եղի, մեր տերը դու ես, քեզանից սավայ էլ ո՞ւմ դիմենք։ Գուրգեն Մահարի ◆ Քյոնեն սեվայ հըմմեն դաղ էն էր։ ՄԱս
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։